Rehabilitacja po zerwaniu ścięgna Achillesa

Zerwanie ścięgna Achillesa

Zerwanie ścięgna Achillesa może być całkowite lub częściowe. Do zerwania ścięgna Achillesa dochodzi często wtedy, gdy ścięgno Achillesa nie jest wystarczająco silne lub jest osłabione. Częstą przyczyną zerwania ścięgna Achillesa jest szybki lub nagły wysiłek mięśni, np. podczas biegu lub skakania. Zerwanie ścięgna Achillesa występuje najczęściej u wysportowanych mężczyzn w wieku od 30 do 40 lat.

Objawy zerwania ścięgna Achillesa

Objawem zerwania ścięgna Achillesa jest silny ból w dolnej części łydki. Jest to przeszywający ból i uczucie jakby uderzenia w piętę. W efekcie ledwo można chodzić i nie da się stanąć na palcach.

Badania zerwanego ścięgna Achillesa

Na zewnątrz widać bardzo niewiele. Zerwanie ścięgna Achillesa jest wyczuwalne podczas badania łydki i ścięgna Achillesa przez lekarza. Gdy lekarz ściska mięsień łydki, a stopa się nie porusza, oznacza to zerwanie ścięgna Achillesa. Do ostatecznego potwierdzenia zerwania może być wymagana echoskopia.

Leczenie zerwanego ścięgna Achillesa

Istnieją dwie możliwości leczenia zerwanego ścięgna Achillesa. Jedna to operacja, a druga to noszenie gipsu. Obie metody działają dobrze. Standardowo gips trzeba nosić przez około 6 tygodni. Po dwóch tygodniach pozycja stopy zmienia się na neutralną. Po 10-12 tygodniach można powoli zacząć ćwiczyć. Nie zaleca się rozciągania ścięgna Achillesa, ponieważ może to spowodować jego niepożądaną regenerację. Orteza na ścięgno Achillesa jest doskonałym narzędziem rehabilitacyjnym.